zaterdag 26 februari 2011

Antiquaar van het jaar 2011

~

Caspar Wegchelaers' Boekenpost riep ons uit tot Antiquaren van het Jaar 2011. Dat schept verwachtingen, zouden Groningers zeggen. Het jaar duurt immers nog wel even, het kan eigenlijk alleen maar minder worden ...
Wij zijn gelukkig geen echte Groningers en heffen dus het glas. Proost !

Hoewel Alie's biefstuk wat op zenig draadjesvlees leek genoten we, samen met Caspar en Els Verhoog, van een luxe diner annex interview bij Restaurant De Pauw. Wim Gremmen verzorgt straks de nieuwe binding van een prachtig boek en we staan ook nog eens in het zonnetje in 's lands grootste boekverzamelaarsblad. Wat willen we nog meer?

 
Artikel BP 112 - I. Voor lezen 2 x aanklikken.
Deel II hieronder.
Onze uitverkiezing verliep op geheel onburocratische wijze en in Caspariaanse stijl. Wij hoefden ons niet aan te melden, geen cv of lijst van verdiensten in te sturen en er was geen concurrentie van collegae. Nu is de Boekenpost een instituut dat al 20 jaar het wel en wee van antiquarisch en verzamelend Nederland beschrijft. Er mag dus gerust worden vertrouwd op Caspar's wereldwijze boekdeskundigheid. Wanneer je door hem wordt geroepen om deze titel te torsen dan dien je dat onverwijld en met overgave als een grote eer te beschouwen.
Gelukkig schuwde Caspar niet ook een enkele kritische noot in zijn artikel op te nemen. Zo noemde hij Michel 'soms wat warhoofdig', waarop het verzuchtende smsje: 'wat ken jij me ook goed' luidde. De spijker op zijn kop dus.

Boekenpost 112 - II

Hoewel er in het artikel in de Boekenpost niet over Michels vermeende dwarsigheid werd uitgeweid stellen we ons voor dat dit voor een enkeling een vrij dominant persoonskenmerk is. Zo waagde Caspar tijdens het interview te vragen waarom Michel eigenlijk vegetariër is. Zijn bondige antwoord was "Uit recalcitrantie" wat kennelijk voor zichzelf diende te spreken. Caspar had mogelijk een exposé of politiek correct antwoord verwacht. Maar vleeseters snappen dan ook meestal niet dat juist zíj degenen zijn die wat uit te leggen hebben.

Een stukje in de Volkskrant van 12 03 '11